vrijdag 12 augustus 2011

Donderdag 11 augustus: Hoera de koffers zijn er, nu op naar de villa

Deze nacht had ik niet zo goed geslapen. Aangezien ze bij de vermissing van de bagage mijn boardingcard hadden gebruikt stond er op het formulier de naam Lingers. We hadden dit gisteren wel gemeld bij de concierge maar die was er maar tot middernacht. Hopelijk zouden ze het bij de receptie wel snappen en niet de bagage weer mee terug sturen. Om 6 uur trok ik maar snel even wat kleren aan om toch even bij de receptie te informeren. En ja gelukkig, de koffers stonden daar. Wat een opluchting zeg.

Joost was al ook al wakker en was al aan het msnen met vrienden thuis. De rest werd ook al snel wakker en waren blij te horen dat de koffers er waren. Ik had ze nog maar even bij de receptie laten staan omdat het anders wel vervelend was voor de andere gasten. We probeerden nog even te slapen maar dat lukte niet echt. Ik skypte nog even met André, die gisteren opnieuw opa en oma waren geworden.  Toch handig al die technische snufjes tegenwoordig. Rond een uur of acht ging Ton alvast twee koffers halen zodat we weer schone kleren hadden. We ontbeten voor de laatste keer in het hotel en doken nog even het zwembad in. Daar kletsten we nog even wat met andere Nederlanders die ook sinds maandag in Miami waren.


Rond twaalf uur belden we valet parking om onze auto voor te rijden, Dit is trouwens wel een beetje decadent maar wel ideaal. We checkten uit en stelden Tommie in richting Pompano Beach. We wilden het eerste gedeelte langs de kust rijden zodat we nog iets zouden zien voordat we de Turnpike op zouden draaien. Wat een hotels en wat een huizen kom je hier tegen. Onderweg was het heel erg druk maar toen we eenmaal de turnpike op waren viel het reuze mee. Deze weg is wel wat saai maar wel heel relaxt rijden. Onderweg viel er regelmatig een flinke bui.We stopten onderweg bij een plaza voor een sanitaire stop en wat te eten. Tegen vijf uur kwamen we bij het resort aan. Even inchecken en we konden regelrecht doorrijden naar Ainsdale Walk. Vorig jaar zaten we in dezelfde straat maar één huis verder. Binnengekomen in de villa stonden er weer diverse boodschappen klaar. Brood, koffie, thee, eieren, bacon, jus, water, melk, kaas er stond van alles. Dit is altijd wel gezellig binnen komen. We laadden onze spullen uit en spraken nog even met het thuisfront.




De kinderen wilden weer graag bij The Outback gaan eten want dat is hun favoriet. Vooraf kregen we weer van dat lekkere brood waar de kinderen dol op zijn. We kregen zelfs een extra portie. Bart en Joost namen allebei weer het bekende kindermenu een Joey Sirloin, een kinderbiefstuk. Ze konden het zelfs niet helemaal op. Als je je glas nog maar half leeg hebt komt er alweer een nieuw aan. Na het eten gingen we nog even langs de Wallmart om nog wat boodschappen te halen. Ook hier is het weer leuk winkelen en we waren dan ook gauw een anderhalf uur binnen. Allemaal nog even op de computer en dan weer lekker slapen. Hopelijk nu wat beter aangezien de koffers er zijn. Weinig spannends gebeurd vandaag eigenlijk buiten het goede nieuws. Wat we morgen gaan doen is nog niet bekend. De kinderen willen graag naar Blizzard Beach maar aangezien Bart toch wel last heeft van het verbranden is dat misschien niet zo verstandig. Morgen dus het vervolg.